Antigamente fabricantes, concesionarios e axentes oficiais constituían unha familia. E o lanzamento dun novo modelo era vivido por todos cunha tremenda ilusión, ao igual que calquera boa nova técnica, comercial, deportiva ou social da marca. Remaban, ou polo menos esa era a impresión que daban, todos xuntos e na mesma dirección. Desta maneira avanzaron moitísimo todos os membros desta gran familia. Sortearon crises e festexaron con ganancias os anos con bos resultados, que eran os máis habituais.

Agora todo mudou, e máis que vai mudar. E a primeira impresión que dá é que se lanzou a consigna de “sálvese quen poida”. Os primeiros datos indícannos que son moitos os concesionarios, con toda a súa tripulación, que se afogaron no mar da adversidade económica. No noso país calcúlase que foron o 33 por cento dos concesionarios os que pecharon no último lustro.

O sector da automoción vai cambiar máis nos vindeiros dez anos que o que mudou nos últimos cen. Os responsables das distintas administracións teñen que ser conscientes e consecuentes con este cambio acelerado, xa que unha parte moi importante desta acelerada evolución vén dada polas súas decisións plasmadas en distintas regulacións. Como, por exemplo, as que obrigan á descarbonización do automóbil. Desta maneira o tránsito aos vehículos cen por cento eléctricos é totalmente ineludible para os fabricantes de automóbiles. Algo que se producirá de forma definitiva en 2035, coa prohibición da venda de automóbiles propulsados con motores de combustión. Os responsables terán que lexislar con moito tacto, tendo en conta que esta transformación require dun grande apoio a todo o sector en forma de axudas e regulamentos satisfactorios. Doutro xeito a desfeita pode ser dramática, sobre todo para os concesionarios, que son unha das partes máis febles de toda a cadea da industria automobilística.

A produción de automóbiles eléctricos é imprescindible para que as marcas non desaparezan. Isto suporá inevitablemente unha gran perda de posto de traballo nas plantas de todos os construtores tradicionais; Tesla non ten este problema porque dende a súa fundación só fabricou coches eléctricos. As razóns polas que se perderán empregos son fundamentalmente porque un automóbil eléctrico require, de media, un trinta por cento menos de tempo para montalo; xa que incorpora un propulsor máis sinxelo e carece de caixa de cambios.

Seat, que xa achegou cifras fronte a esta transformación cara ao coche eléctrico calculou que ten un excedente de 2.800 empregados sobre un total de dez mil. Ou sexa que lle “vai sobrar” un 28 por cento do cadro de traballadores actual. No seu caso, solucionarano, ou intentarano, dunha forma non traumática, a base de prexubilacións, axustando o ritmo da fábrica ou recolocando empregados en novas liñas de negocio como as baterías.

O panorama deste sector para os vindeiros anos non é doado para ningún dos seus actores. Pero probablemente os que teñan menos capacidade de resolvelo sexan os concesionarios oficiais, moitos deles cuns cadros de traballadores sobredimensionados para o modelo de negocio que vén.

Os fabricantes non poden deixar ao pairo nesta tormenta os que sempre foron os seus estreitos colaboradores. Os concesionarios oficiais apoiaron as marcas en moitas ocasións, remaron ata a extenuación sempre que lles foi solicitado. Agora tócalle ás marcas ser xenerosas, no sentido máis amplo da palabra, con aqueles que noutro tempo foron considerados por eles como membros da súa familia.