Un automóbil chega á entrada dun pequeno local de pouco máis de vinte metros cadrados, no centro da cidade, e nada máis poñer as rodas ao comezo do establecemento o condutor xa ten que saír do habitáculo. Simultaneamente a través dun letreiro e un altofalante invítano a agardar nunha pequena sala onde unha máquina lle dispensa unha bebida, a elixir polo cliente. Mentres tanto un sistema totalmente robotizado introduce o vehículo no interior do local e automaticamente, sen máis preámbulos, unha chea de sensores, cámaras, láser e de aparellos intelixentes comezarán a revisar polo miúdo o coche. Rapidamente, grazas ás cámaras, nanosensores, robots e outros inventos ultramodernos farán un diagnóstico preciso das condicións nas que se atopa a nosa máquina. Presión e debuxo dos pneumáticos, discos e pinzas de freo, rótulas, amortecedores, sistema de alimentación do motor (carburador, inxectores, tobeiras de admisión…), sistema de escape (gases, tobeiras de escape, catalizador…), carga da batería, alternador… Todo será revisado detalladamente, incluso o estado da carrozaría.

Antes de rematar a nosa consumición na sala de espera, unha máquina robotizada daranos un informe completo das condicións actuais do noso vehículo.

Un diagnóstico pormenorizado que na actualidade lles levaría moito tempo a varios especialistas do automóbil elaboralo e redactalo. Un estudo que requiriría de mecánicos, electricistas do automóbil, chapistas e pintores, entre outros. Cuns custos de man de obra importantes.

Á vez que a máquina nos expide o informe completo tamén nos dá unha serie de especialistas onde nos poden amañar, se hai algo que arranxar, cos presupostos e tempos de reparación concretos de cada empresa. A partir de aí a decisión é nosa. Sabendo o que temos deteriorado ou gastado e o que nos custa amañalo en cada taller.

Na actualidade un robot é capaz de escanear calquera peza e comprobar en tres dimensións se está perfecta, isto é, se as súas características se axustan ao padrón que previamente se lle deu ou se ten o máis mínimo defecto. A súa precisión chega a tal punto que, no caso de pezas ensambladas, pode determinar con total precisión se un parafuso está ben apertado ou non.

Poñamos de exemplo unha realidade automobilística que temos nesta terriña, Citroën. A planta de Vigo é pioneira na implantación de robots colaborativos e novas tecnoloxías na construción de automóbiles. Foi nos anos oitenta cando comezou o proceso de robotización e dixitalización e dende entón non parou. Así e todo, as factorías do futuro deste grupo, segundo os proxectos en marcha, serán moi diferentes do que hoxe é a fábrica da cidade olívica. A planta viguesa que chegou a ter 10.000 empregados, na actualidade non chega a 6.000, producindo moitos máis vehículos e de maior calidade que cando chegou aos seus máximos de cadro de traballadores. Iso si, agora cunha “axuda” de 1.200 autómatas. O número de robots seguirá incrementándose, non o dubiden.

Se algún profesional que estea a ler estas liñas pensa que lonxe está todo isto, depende da súa idade, se está rozando a ansiada xubilación, durma tranquilo. Se aínda lle queda un bo cacho para ela, váiase poñendo as pilas porque este exemplo, máis ou menos similar, o vai coller nalgún momento da súa vida laboral, ou o vai atropelar.