Son moitas as cidades onde os seus responsables predican que son para os peóns. Alcaldes e xestores diversos aos que se lles enche a boca con boas palabras para dicir que as súas urbes son tranquilas, que son para vivir e gozar. Que bonito! Incluso engaden moi amablemente que os vehículos de motor teñen que ter o seu espazo pero sen “agredir” as persoas de a pé.

Dende hai tempo todos temos claro que humanizar as urbes para darlles preferencia aos cidadáns que elixen camiñas, é un ben para todos. Dinamiza as rúas e fai máis habitable a contorna urbana. O que se di aumentar a calidade de vida de todos os individuos. Algo desexable e positivo socialmente.

A realidade que podemos ver no curto prazo pode cambiar todos estes bos sentimentos urbanos. Porque dende hai un tempo as novas tecnoloxías acaban de posibilitar o nacemento dunha fervenza de trebellos. Exactamente tantos como o ser humano poida imaxinar e construír. Dunha, dúas, tres, catro ou máis rodas. Só hai que poñerlle unha pila e un motor e darlle forma ao aparato. Engadirlle un pouco de imaxe colorista e futurista e poñelo á venda. As posibilidades son infinitas. Ademais os prezos son moi económicos. Sumemos. Unha pila, un motor eléctrico, un microchip, unhas rodas e un envoltorio de plástico; todo isto producido en Oriente e o resultado é un custo irrisorio.

Actualmente xa podemos ver moitos destes nas tendas físicas e sobre todo nas de comercio electrónico. Pero aparecerán moitos máis nos vindeiros meses. Pode ser un dos regalos estrela deste Nadal. E por onde van circular? Pois se ninguén o remedia polas beirarrúas.

O que é certo é que chegaron para quedarse. Non van marchar. Producen unha pracenteira sensación dunha mobilidade nova, fluída é interesante. Sen ser definitiva é unha solución, que algúns entenden como moi interesante, aos problemas de transporte de moitas cidades. Todos no seu conxunto poden transformar as nosas vidas dunha forma aínda incerta. Pero o seu emprego masivo, sen regulamentos nin formación, pode ser caótico e incluso, mal utilizados, perigoso. Algo que agardamos non suceda pero se os responsables do tema non empezan a espertar veremos máis dun incidente, e accidente, polas nosas beirarrúas moi pronto. E unha vez xerado o caos xa sabemos que será moito máis difícil e complicado que as cousas se normalicen e se fagan correctamente.

Circularán nenas (con casco rosa e proteccións a xogo), nenos (con casco azul e proteccións a xogo), xente nova e maiores con distintos trebellos eléctricos polas nosas beirarrúas e crearán un caos e un perigo ata agora inexistente. E por que dicimos polas beirarrúas e non polo asfalto? Pois moi doado amigo lector vostede con quen prefire competir no espazo urbano, cos automóbiles, furgonetas ou autobuses ou con vulnerables peóns?

Ao final os que terán que poñer casco e cobadeiras e xeonlleiras protectoras (dá igual de que cor) serán os peóns. E se esta invasión se consuma terán que pedir perdón por camiñar tranquilamente polas rúas da súa cidade. Incluso pode botar de menos aquelas terribles invasións de marcianos do cine clásico. Aquelas non chocaban contra nós cando camiñabamos polas beirarrúas nin podían mancarnos un óso e deixarnos fóra de xogo por unha boa tempada.